Het werpen van de discus was één van de vijf onderdelen van de pentatlon. Oorspronkelijk was de discus gemaakt uit steen, later uit brons, lood of ijzer. De teruggevonden voorbeelden hebben een diameter van 17 tot 35 cm en een gewicht van 1,3 tot 6,6 kg. Gemiddeld wogen ze 2,5 kg, dit is 0,5 kg zwaarder dan het minimumgewicht voor een moderne discus. De verschillen in gewicht zijn gemakkelijk te verklaren. Elke plaats had zijn eigen gewichtstandaard en bovendien wogen de discussen voor jongens lichter dan die voor volwassen mannen. In het schathuis van de Sikyoniërs in Olympia werden de drie officiële discussen bewaard, die in de Olympische Spelen gebruikt werden.

De werptechniek kan worden vastgesteld aan de hand van afbeeldingen, die verschillende fasen van de worp voorstellen. De rechtshandige discuswerper bracht zijn linkervoet voorwaarts en steunde vooral op zijn rechtervoet. Met zijn rechterhand zwaaide hij de discus enkele malen vooruit en achteruit. Zijn lichaam draaide een beetje mee. Na de laatste voorbereidende zwaai naar achter, verplaatste hij zijn gewicht naar zijn linkervoet en met een krachtige zwaai wierp hij de discus weg. In tegenstelling tot moderne atleten draaiden de Griekse discuswerpers wellicht niet enkele malen rond hun as. Daardoor gooiden ze heel wat minder ver.