In 680 v.C. werd het vierspan met wagen ingevoerd als de eerste discipline van de paardenrennen. In 384 v.C. volgde het vierspan voor veulens. In Olympia moesten de paarden twaalf rondes lopen, dat is zo’n 14 km. De veulens moesten maar 8 rondes of 9 km lopen.

Ook na de invoering van de wedstrijden voor tweespannen en voor paard en ruiter bleef aan het vierspan het hoogste prestige verbonden. Een goed team van vier paarden samenstellen vereiste immers meer geld en inspanningen dan een kleiner team. Pindarus heeft wel veertien oden geschreven voor de overwinnaars van het vierspan (tegenover acht voor het pankration, de op een na meest voorkomende sport).

De twee middelste paarden werden ingespannen onder het juk, de twee buitenste werden er met een touw aan vastgemaakt. Het paard aan de rechterkant was het belangrijkste, want de bochten werden steeds links genomen, zodat het rechterpaard het snelst moest zijn.